یه نفر تو کلاسمون هست که جدید اومده و اینقدر پر اعتماد به نفس هست که اصلا حالم بد میشه..شاید بخاطر فقر اعتماد به نفس خود باشه...به هر حال ...ولی...
چندسالی هست که خیلیا پاشون به خارج باز شده و مهاجرت می کنن...یا آشنایان‌شون اونور هستند.
به نظر من انسان به هر جای بهتری که رسید چه به لحاظ علمی یا شغلی یا مکانی نباید فراموش کنه کجا بوده و چه شرایطی داشته و از کجا به کجا رسیده...
اینکه مدام کشور خارجی رو تو سر اینجا بزنیم درست نیست...نمک خوردن و نمکدان شکوندنه.درسته که خیلی مشکلات زیاد شد و من خودم زخم خورده ی عمیق این موضوعم ولی به هر حال دور از انصافه که
عین مصداق «نو که اومد به بازار کهنه میشه دل آزار»رفتار کنیم.
به هر جایی رسیدی یادت باشه ریشه ت چی بوده ....