نمیدونم چطور ممکنه بعضیا در فاجعه کربلا بتونن اینقدر راحت بگذرن و بگن« حالا یه نفر یه زمانی کشته شد تموم شد رفت حالا چیه که هر سال براش عزاداری میکنن....»
اگه فقط یه نفر اونم خود امام حسین کشته میشد باز یه جوری میشد بیخیال شد ولی وقتی تمام مردان خانواده ش از طفل شش ماهه تا جوان ۳۰ ساله ش قبل خودش کشته میشن اونم در یک نصف روز و کل خانومهای خانواده ش به اسیری میرن..
چطور میشه اینقدر سطحی به این فاجعه نگاه کرد.
عاشورا و کربلا حادثه و واقعه نبودند .....فاجعه بودند که هیچکس نمیتونه عمقش رو درک بکنه جز باقیمانده این خاندان....
عمق غم و درد خیلی زیاده...
برای من قابل درک نیست.