جمعه یکی از سخت ترین روزها بود..با حجم استرس بالا برای آماده کردن خواهر،جهت شرکت در اولین مهمانی خانواده همسرش(پاگشا)
طبق روال قبل،از برادران متاهل هیچ خبری نبود..برادر مجرد هم که بی تفاوت تو اتاق خودش ماند...در نتیجه من و مامان دنبال انجام تدارکات بودیم...که خوشبختانه همه چی به خوبی انجام شد.
ولی...ولی به شدت خسته م..خسته از تو قیافه بودن عروسهامون،دوری کردن برادرها از کمک کردن و حامی بودن...
دیروز عصر که رفته بودم پی خرید شیرینی،فقط حرف بانو سمیرا بود که آرومم می کرد...(فقط برای رضای خدا) کمک خواهرم باشم...
دلم آرامشی زیر آسمان آبی میخواد و روی زمینی که بوی نم بارونش بلند شده و بوی یاس پیچیده...
به سلامتی و مبارکی،الهی که همیشه شاد باشند و
خوشبختی بسازن
+دست شما،خواهر مهربان و فهیم درد نکنه
ممنونم از محبت تون
گاهی جنگیدن مداوم با شرایط به جز خستگی فرسایشی روح، فرصت لذت بردن از حال رو هم از آدم میگیره، چی قشنگتر از پاگشای خواهر کوچیکه در بهترین حالت ممکن با حمایت خواهر مهربون
ممنونم